1. Tu her êvar dihatî maleke sobe lê dadayî her êvar bi saqoyê xwe yî reş û dirêj diketî hundir weke dareke berûyan dişewitiyî li nav me bi dilê xwe yî şêrgeleyekî dengê agirê êzinga dikete ser dengê bedêngiya şeva te di vî agirî de dişewitî çiqilên destên te destên te li ser serê me digerîne hezkirina xwe wextê hatin û te birin di nav saqoyê te de ma serê min î jêkirî û xewnereşek te berîka xwe tije kiribu bi komkujî û qirkirinên qewmê xwe te her roj bi du keviran dilê xwe bi agirekî raperînê pêdixist ji çîkan 2. diya min lihêfên zewacê çê dike ji me re ji kincên xwe li ber teşteke sor û dirûtî dirêse ji bo bi ser feqîriyê dake diveçirîne hiriya daye ber dilê xwe di pêşa xwe de mezin dike pêşeroja me her carê yekî/ê bi mal û hal dike. Leyla Mexso Berazî
dilop – kovara du mehî * çand huner polîtîka