Tevfik Taş’ı 5 Aralık günü kaybettik. Çok yönlü entelektüel birikiminde öne çıkan şairliğini de yazarlığını da dünyayı, hayatı değiştirme mücadelesine hasretmişti. Çok sevdiği Mahsuni türküsündeki “Gezmek istiyorum viran bağları/Ayağıma cennet kiralansa da” sözlerindeki gibi, ezilenlerin viran edilmiş dünyasında yol alan bir gezgin gibiydi. O dünyanın çoraklaştırılmak istenen top rağına içkin olup derinlerde gömülü özgürlük, eşitlik ve devrim dinamiklerinin izlerini sürdü. Ömrü boyunca peşinden koştuğu “görünenin ardındaki gerçek” devrimciydi çünkü; sömürülen işçiye, ezilen Kürde, yok sullara, yok sayılanlara, o gerçeğe dair söz ulaştırmaya çalıştı. Yazıları, şiirleri, sözleri, ‘mülksüz, mülkiyet siz’ bir geleceğin harcına karılan mütevazı damlalar oldu. ‘Kim görmüş/ dert değişmeden, değiştiğini tarihin?’ diye sorarken kendi derdini de ifade ediyordu: Tarihi, hayatı ve dünyayı değiştirmek!
Özellikle Dilop’un önceli Tîroj’da yıllar süren yazı, şiir mesaisiyle dergi geleneğimizde izi olmuş arkadaşımız, dostumuz Tevfik Taş’ı hiç unutmayacağız.
Bu çığlığın neresinde olmak istersiniz?
Hangi anını görmek istersiniz bu umutsuz karabasanın?
Yaralayanın da yaralandığı, öldürenin de yaşamadığı bir savaş kimi gönendirir?
Kimi?
Takvimler “yeni bir yıla” girdiğimizi söylüyor
Kim görmüş
Dert değişmeden, değiştiğini tarihin
Tarih bu yaranın zindanını zorluyor
Ah “yeniyi” isteyenler
Tarih kendisi olmak, ışık içre ışık için
Demire ve yasaya, yalana ve alçaklığa karşı ayaklanan insanın yüzü oluyor
Ötesi takvim
Ey! Kürdün uzanan elini iten
Ey! Yaktığı köyü, öldürdüğü insanlığı tarihine madalya sayan
Ey! Barıştan daha büyük düşmanı olmayan
O söz büyüyor binlerce farklı dilde
İşgal edilen bütün toprakların orta yerinde
Genç bedenlerin uçurumları doldurduğu kentlerde, köylerde
Dağbaşlarında
O söz billurlaşan günün içinde, camdaki kırağıda, varoluşun hayretinde, imrenmede, acıda, zamanın yordamında
Tarih değişmez/ değişemez dert değişmeden
Bundandır
Öne atılıyor o söz, kendini yineliyor, deliriyor
İç çekiyor yumuşak ve kör sessizliğin karnında
Yitip yeniden doğuyor ince ihanetlerin içinde
Ey! Karanlıktan ve kandan gayri dostu olmayan
Ey! Açtığı yaraya lakaplar takıp dolanan
Ah sevgilisinin kaşını yaya, kirpiğini oka, zülfünü kemende benzeterek sevenler
Ah sevdiceğinin yüzünde bir savaş meydanı kuranlar
Söyleyin barış sevgisinin neresindeyiz?
*Tevfik Taş – (1962-5 Aralık 2024)